شاه نعمت‌الله ولی (نام کامل: سید نورالدین نعمت‌الله بن محمد بن کمال‌الدین یحیی کوه بنانی کرمانی) معروف بهسید نورالدین شاه نعمت الله ولی ماهانی کرمانی[1] (730، 731ــ 832، 834)،شاعر عارف ایرانی بود
شاه نعمت الله از اقطاب و عرفای سده? هشتم و نهم هجری است که طریقتی جدیددر تصوف ایجاد کرد و پیروان سایر طریقت‌ها را نیز تحت تأثیر خود قرار داد. او از جمله شعرای تصوف ایران و قطبدراویش نعمت اللهی است. او در طریقه? تصوف موسس سلسله? مشهور نعمت‌اللهی است و در راه طریقت و سیر و سلوک مقامی بلند داشته‌است
شاه نعمت‌الله ولی به سال 731 هجری قمری متولد و در سال 832 (به روایتی 834) درماهان کرمان وفات یافت. او فرزند «میر عبدالله ولی» از بزرگانعرب بوده‌است . نسبت او با نوزده نسل بهرسول اکرم می‌رسد. ولادت او را برخی در شهر حلب عنوان کرده‌اند و عده‌ای از مورخین نیز ایشان را متولد کوه بنان در کرمان می‌دانند
او در 5 سالگی با تصوف و عرفان آشنا شد و پدرش میر عبدالله، او را به مجالس صوفیه می‌برد. شهر حلب در آن زمان مرکز مکتب وحدت وجودیابن عربی بود. شاه نعمت‌الله از این فرصت استفاده کرده و در حلب در خدمت محی‌الدینابن عربی قرار گرفت و از مکتب و عرفان او بهره برد.
